Vandaag is onze laatste actiedag op onze eerste SkiffieWorlds! De dag staat in het teken van de tweede race met de Sealainn: de Open Mixed klasse. In deze klasse kunnen vrijwel alle roeiers met elkaar in dezelfde skiff stappen. De klasse is Open omdat alle er geen leeftijdsgrens is opgelegd en Mixed omdat zowel roeisters als roeiers mogen instappen.

Yet (stuurvrouw) en Felix (boegroeier) gaan in de koele ochtend naar Stranraer voor de Cox Briefing. Net als gisteren wordt gewaarschuwd voor het warme en zonnige weer, maar ook voor de aantrekkende zuidoosten wind, die de racecondities vandaag extra uitdagend maken. De organisatie verwacht dat veel skiffs vandaag moeite zullen hebben met de boeironding en vraagt om voorzichtigheid. Het betekent ook dat de tweede kilometer (de terugweg) het de roeiers lastig zal maken! 

De Sealainn ligt geduldig op haar geleende trolley bij de boothelling te wachten op actie. Een vers opgeladen GPS-tracker van sportvolgen, de verplichte anker met ankerlijn en sleeplijn, nieuw vet op de dolpennen en dolplaten van de riemen, reddingsvesten en roeikussens volgens de gewenste opstelling, betekent dat ze klaar is voor de race. Caroline (slag), Wilma de Vries (bakboord) en Wilma Geelhoed (stuurboord) komen met verse boodschappen en dan is het tijd voor de lunch.

Met de trolley laten we de Sealainn zelfstandig te water en we maken onzelf klaar om te shinen op het water! We zijn al volop aan het experimenteren geslagen met de ervaringen van deze week: Caroline creëert met een gladde plastic tas over haar roeikussen een glijkussen, naar het voorbeeld van Sketrick. Felix probeert met een extra spanbandje en een opgerolde roeitas onder zijn hielen de voeten hogerop het voetenbankje te krijgen om zo meer de bovenbeenspieren kunnen laten werken. Een gladde zwembroek helpt met hett Sketrick glijeffect. Alle kleine details die ons in de goede richting brengen, helpen ons te verbeteren!

Als we in het verzamelgebied afwachten op de start merken we dat de wind verder is aangetrokken tot windkracht 5! Dit maakt het ons al lastig om niet op onze plek te blijven. Zodra we naar de startlijn worden geroepen grijpt Yet de witte startboei en merkt hoe sterk de wind en stroming inwerken op onze skiff. Onze start is vlot, we zijn weg! Caroline gaat snel over op lange gelijkmatige slagen en zorgt dat we krachten sparen voor de terugweg door het vermogen rustig op te bouwen. Wij Zeeuwen moeten het hebben van de terugweg! Ondertussen strijdt Yet met de wind en de golven om de skiff op koers te houden en de middenboei in het zicht te houden. De overige skiffs zijn sterk bemand en lopen uit, maar we verliezen niet volledig de aansluiting op het veld. Als we de keerboei naderen telt Yet af, stuurt in en geeft de commando's voor het ronden van de boei. Als we halverwege gedraaid zijn, speelt de wind met de Sealainn! De keerboei ontloopt vandaag de ijzeren greep van judoka Wilma, maar dat geeft haar vandaag juist de gelegenheid om met haar riem slagen te strijken. Ondertussen haalt Felix extra door aan en komt een aantal korte krachtige slagen bijna los van zijn doft. Wat nou niet willen draaien in de wind?! Dan heb je niet op deze roeiers gerekend! De bladen van de bakboordriemen gaan voorbij de markeringsboei, maar de skiff zelf blijft in haar baan en daarmee worden strafseconden of diskwalificatie voorkomen. Gezien de omstandigheden een machtig samenspel tegen de wind! We lopen iets in op de skiff van Queensferry, die aanzienlijk meer moeite had met het ronden van de boei!

Op de weg terug moeten we een nieuw ritme vinden. De wind tegen vereist een kortere slag dan op de heenweg. Hier hebben we de afgelopen maanden op getraind, dus dit kunnen wij! Op vriendelijk doch dringend verzoek stopt Yet met tellen en ze concentreert zich op het in zicht houden van de kleine middenboei en finishboei. Op een afstand van meerdere honderden meters in deze omstandigheden is dat een lastige opgave. Yet spoort ons met positieve woorden aan om vol te houden, we zijn niet ver achter onze voorliggers!

Zodra we over de lijn komen stopt de wind ons snel af en wil ons het liefst Loch Ryan uitblazen richting Ierland. Waar een aantal andere gefinishte skiffs terug de baan op geblazen worden, houden wij beter stand. Best wel een straf windje, de condities waren vandaag erg uitdagend en veel zwaarder dan gisteren! Het hakt er in bij onze Yet, die zelfkritisch is maar ons toch maar mooi gestuurd heeft op het WK, onder zeer lastige condities en zonder eerder wedstrijden te hebben gestuurd! De opgebouwde spanning van de uren voor de wedstrijd komt nu vrij. Daar is ook ruimte voor in dit team, we besspreken goed wat er goed ging en een volgende keer anders willen doen, en nog voordat we op het festivalterrein in het gras en de zon zitten lukt het ons al snel om te relativeren en ons te realiseren dat we wederom gezamenlijk boven onszelf zijn uitgestegen!

Berichtjes uit Zeeland, Nederland en het buitenland stromen binnen! Onze coach Kees heeft in Zeeland meegekeken en schat de uiteindelijke uitslag nauwkeurig in!

15 minuten en 52 is een hele keurige tijd, hebben geen penalties want we zijn binnen onze baan gebleven ondanks de 5 Bft windkracht tijdens onze heat. In onze heat waren we als 14e binnen. Onze tijd levert in de Open Mixed klasse een 59e plek van de 64 skiffs wereldwijd op. Dat betekent dat we 22 extra WK-punten hebben binnengehengeld, waardoor het totaal van onze beide races op onze eerste SkiffieWorlds uitkomt op 46 WK-punten!

Wij zijn trots, want we hebben deze week altijd op ons mooist geroeid en ons ontwikkeld in kennis en kunde en als een fijn team!

Het is tijd om de Sealainn met ons mee naar Zeeland te nemen. Met hulp van twee andere Nederlandse teams tillen we de Sealainn op een trolley en vervolgens op de trailer.

We nemen afscheid van een aantal vrijwilligers die dit topevenement hebben georganiseerd en bedanken hen voor hun harde werk. Ook onze nieuwe Noord-Ierse roeivrienden van Sketrick zeggen we gedag. Met vol enthousiasme worden we door dit familieteam begroet en wederom uitgenodigd om in Noord-Ierland te komen roeien in de Knotty Buoy! Uiteraard doen we het aanbod dat ze welkom zijn bij ons in Zeeland! Wat gaaf om te ervaren hoe verbindend de St Ayles Skiff gemeenschap is!

In ons huisje in Newton Stewart is het kliekjesdag op het terras in de avondzon, en we bereiden de auto's en skiff verder voor op de roadtrip naar Hull van morgen.

In de hot tub sluiten we deze succesvolle wedstrijddag af en luisteren we naar ons nieuwe lijflied gezongen door Lionel Richie: 'dancing on the Sealainn'!

Vandaag kleden we ons in het geel voor de traditionele 'Daft Duck Day'. Dat is helemaal ons ding, dit hebben we uitgebreid voorbereid! Als we op het punt staan te vertrekken na ons ontbijt, krijgen we een mailtje van de organisatie dat de Daft Duck Day Parade naar de donderdag is verplaatst. Willemien mist de woonkamerbriefing over dit bericht en stapt even later nietsvermoedend in vol Daft Duck Day ornaat de voordeur uit... om vervolgens van haar buiten klaarstaande teamgenoten te horen dat het feestje vandaag niet doorgaat! De eerste onverwachte wending van de dag is een feit...

In Stranraer aangekomen bereiden we de Sealainn en onszelf voor op onze tweede vrije training voordat we morgen en vrijdag onze wedstrijden gaan roeien. We hebben gisteravond met onze eerste ervaringen in het WK-water in ons geheugen, extra videomateriaal en schetsjes uitgebreid geanalyseerd hoe we in theorie de keerboei moeten ronden, en bedacht wat we vandaag nog willen proberen om er helemaal klaar voor te zijn.

Als de beide Wilma's en Felix in de strandstoelen voor de boot zitten te kijken naar de wedstrijden komt er een wat oudere man langslopen en spreekt Felix in het Engels aan. Even denken we dat hij hulp zoekt bij het te water laten van zijn skiff, maar hij is op zoek naar een knappe, sterke roeier onder de 40. Dat treft, want knap en sterk zijn wij allemaal, maar onder de 40 is er bij ons maar één! Deze uitnodiging is een unieke kans op extra race-ervaring op het WK, dus dat is een volmondig ja van Felix! De tweede onverwachte wending is een feit! Niet veel later maken we kennis met het team van Sketrick, een eiland in Noord-Ierland.

Eén van hun vaste roeiers moet vanmiddag de ferry naar huis halen en kan niet meedoen als het team in de finale terecht zou komen. Om te voorkomen dat ze dan plots zonder roeier zitten, willen ze voor de heat al een vervanger hebben. Dit familieteam (neven, nichten, vaders, dochters, moeders en zonen) heeft vaker medailles in WK-finales gewonnen. Een aantal van de op het strand spelende kleine kinderen zaten nog in de buik van hun moeders toen zij op de SkiffieWorlds in 2016 goud en in 2019 zilver wonnen. Oeps, dit is dus een serieus presterend team, de verwachtingen liggen plotseling heel hoog! Maar de sfeer is goed en al grappenmakend krijgt Felix toestemming van zijn 'vier moeders' om mee te racen met dit vriendelijke en open team, dat ons allerlei tips geeft over roeien tijdens WK-wedstrijden.

Felix wordt ingedeeld als boegroeier van de IRL08 Knotty Buoy (wat een hilarische naam voor een skiff!) en bij het ontmoeten van de stuurman wordt zijn eigen roeikussen en reddingsvest onmiddellijk afgekeurd - dit team gebruikt ander materiaal! Weer een onverwachte wending! Het lichtgewicht reddingsvest zit in een heuptasje en het roeikussen is voorzien van een oud glijlaken. De voetensteun zit relatief hoog en de riemen zijn licht en buigzaam. Gelukkig mag Felix wel zijn rood-wit-blauwe strikje blijven dragen: die brengt namelijk geluk en daar zij de Ieren gevoelig voor!

20 minuten voor de wedstrijd wordt de boot onder luid gejuich van de Sealainn-dames gelanceerd en worden twee proefstarts en een boeironding geoefend. De spanning stijgt als de Knotty Buoy naar de startlijn beweegt. Als laatste boot pakt de stuurman de startboei beet en nog geen seconde later, als onverwachte wending, is het startsein gegeven!

Wat roeit de Knotty Buoy fantastisch snel en lekker soepel! Het water is vlak, maar vooral de zitpositie en de roeitechniek maken het verschil! De slag is lang, niet alleen omdat de roeiers goed kunnen hangen, maar vooral omdat de roeiers kunnen glijden over de kussens! In combinatie met de hoge voetensteun betekent dat de roeiers optimaal de beenspieren kunnen gebruiken en de roeitechniek meer in de buurt komt van rolbankroeien dan het traditionele 'sloeproeien' zoals wij gewend zijn. Het aantal slagen per minuut ligt gelijk aan wat we gewend zijn maar omdat het roeivermogen nog veel meer uit de benen kan komen is de 2 km raceafstand veel fijner vol te houden dan met onze eigen roeitechniek!

Na een kilometer roeien wordt de keerboei wordt strak gerond (skiff raakt de boei vlak voor de riemen van stuurboordroeier op 2) en op de terugweg met de wind mee en stroming tegen wordt het vermogen verder opgevoerd tot standje 'snot voor de ogen', waardoor de vierde positie in de laatste 500 meter wordt overgenomen van Row Potty. De racetijd is een razendsnelle 12 minuten 53 seconden - dat betekent: missie geslaagd, Sketrick U40 mixed heeft de finale gehaald, er is voldaan aan de hoge verwachtingen van het Ierse team! Van de 30 teams in deze klasse (verdeeld over 3 heats) gaan er 15 naar de finale!

Tot het zover is, is er tijd genoeg om de Sealainn te water te laten (het water pal voor onze tent stond nog net hoog genoeg om niet 100 meter te hoeven tillen) en ons trainingsprogramma af te werken. Yet en Felix wisselen hun posities als boegroeier en stuur af, en proberen tijdens het roeien de nieuw geleerde glijtechniek in onze eigen skiff uit. We weten het zeker, we zijn er klaar voor! Na de aananding bij het strand voor de boothelling hebben we vandaag geen hulp nodig van anderen om de boot op een trolley te tillen en de boot de helling op te duwen!

Als we over de boulevard onze boot terug duwen richting onze tent, passeren we onze 'twins' uit Gourdon, Schotland, met wie we eerder deze week samen de pubquiz deden. Al snel verzamelt zich een grote groep lichtblauw geklede Schotse roeiers om onze boot te bewonderen. We krijgen veel complimenten over het mooie houtkleurige interieur, de mooie transparante hoogglanslak, en de zelfgemaakte voetenbankopzetstukken voor roeiers met korte pootjes!

We maken de boot leeg en ruimen ons basiskamp op, en terwijl de Sealainn-dames de lokale Fish and Chips-zaak bezoeken, bereidt Felix zich voor op de finalerace voor Sketrick in de Knotty Buoy.

De finalerace verloopt erg spannend, het veld zit dicht bij elkaar. Bij de keerboei vind opnieuw een onverwachte wending plaats: er is contact met de riemen van Dundrum in baan 6, de wereldkampioenen die de boeg al gerond hadden toen het team van Sketrick in baan 7 aan het insturen was op de keerboei. Zoiets gaat voor één van de teams gevolgen hebben... Op de terugweg naar de eindstreep wordt het vermogen nog even opgevoerd tot standje 'bloed, zweet en tranen' en wordt de finish als 6e van 15 gehaald in een razendsnelle 12 minuten 24 seconden.

De umpires buigen zich over het protest dat zowel Dundrum als Sketrick hebben aangetekend over de 'oar clash' bij de keerboeien en bekijken o.a. de dronebeelden van de race. Sketrick trekt aan het kortste eind, 10 strafseconden worden uitgedeeld aan de Knotty Buoy waardoor we zakken van de 6e naar de 11e plek. De laatste onverwachte wending van de dag!

Toch kan deze dag niet meer stuk: onverwachts worden uitgenodigd om te racen, om vervolgens de finale halen op het WK is een cadeautje van jewelste! Het levert ons hele Sealainn team waardevolle ervaringen op voor onze eigen WK-races en zou zomaar een onverwachte wending aan onze roeitechniek kunnen geven...